این فیلمی است که منابع عظیمی را به این باور اشتباه اختصاص می دهد که کودکان و والدینشان می خواهند فیلمی تلخ، وهم آور و عجیب را در مورد موجودی ترش ببینند که در بالای کوهی از زباله زندگی می کند، بچه ها را می ترساند، نسبت به سگش بد است. و هدایای کریسمس همه را می د. بله، یک پایان خوش وجود دارد، و حتی یک دختر کوچک مقدس که معتقد است گرینچ ممکن است همه چیز بد نباشد، اما قبل از پایان شادی زیادی وجود ندارد، و دختر کوچک بیشتر یک ابزار داستانی است تا یک شخصیت.
در نماوا،
نقش گرینچ را
خوب، او جیم کری نیست. بعد از اینکه جان تراولتا و رابین ویلیامز میلیون ها دلار دستمزد دریافت کردند تا به ترتیب در فیلم های <
این فیلم از مجموعه های غول پیکر، جلوه های ویژه فراوان و عکاسی ترفندی برای خلق Whoville استفاده می کند که درون دانه های برف قرار دارد و همه Whos در شادی زندگی می کنند و برای کریسمس آماده می شوند. گرینچ در غاری در کوه زباله زندگی می کند که بر فراز شهر بلند شده است و در حال غر زدن و خرخر کردن است و زخم های قدیمی و دردهای دوران کودکی را به یاد می آورد. در نهایت شادی زیر آنقدر برای او غیرقابل تحمل است که به شهر می آید و تمام هدایای کریسمس را می د، و تنها ایمان تاثیرگذار سیندی لو که (تیلور مامسن) او را نجات می دهد.
علاوه بر
اما خطوط کلی داستان، که در اینجا بسط داده شده است، از کتاب دکتر سوس آشنا خواهد بود. آنچه عجیب است این است که چگونه الهام نقاشی های او تقریباً به طرز عجیبی در دنیایی بسیار غیرجذاب و تهدیدآمیز گسترش یافته است. قرمز رنگ غالب در کام است - نه قرمز بابانوئل، بلکه نوعی قرمز مایل به قهوه ای مایل به قهوه ای است که مایلیم بیشتر آن را به رنگ سبز یا آبی خیره کنیم. به نظر می رسد فیلم از طریق یک فیلتر ظریف فیلمبرداری شده است که فقط کمی همه چیز را تار می کند و نتیجه آن شاد نیست. همه شخصیت ها، همانطور که اشاره کردم، بینی هایی شبیه پوزه های خوک روبه روی آتروفی دارند، که اگر دوست دارید پوزه های خوک روبه رو شده آتروفی شده را دوست داشته باشید، خوب است، اما اگر اینطور نیستید.
تعادل خاموش است. باید صحنه های بیشتری وجود داشته باشد که حس همدردی با گرینچ را ایجاد کند، صحنه های کمتری نشان دهنده پستی او باشد، صحنه های بیشتری برای جالب جلوه دادن مردم شهر، طراحی تولید شادتر و در کل ظاهری درخشان تر وجود داشته باشد. من اهل ذهن خوان نیستم و نمی توانم مطمئن باشم، اما فکر می کنم خیلی از بچه ها با گیجی و بی میلی به این فیلم نگاه می کنند. این فقط زیاد سرگرم کننده نیست. بزرگسالان ممکن است قدردان بازی قابل توجه کری به نوعی روشنفکرانه باشند و به او امتیاز بدهند که آشکارا تلاشی عالی بود، اما فیلمنامه هیچ کمکی به گرینچ نمی کند. البته ممکنه من اشتباه کنم همانطور که خود گرینچ مشاهده می کند، "لجن سمی یک نفر، پات پوری مرد دیگر است." یا برعکس، می ترسم.
برای تماشای
درباره این سایت