برای تماشای این فیلم سینمایی کمدی به
بهتر است از آن به عنوان یک قطعه اجرایی از بازیگری که آل این می کند قدردانی شود، اما همه چیز در اطراف این گردباد چرخشی بازیگری به نظر می رسد که در نظر گرفته نشده است. انگار کسی به این نتیجه رسیده است که <<جسیکا چستین در نقش تامی فی>> تنها چیزی است که هر کسی باید در نظر بگیرد، و بقیه فیلم فقط خودش را بنویسد و کارگردانی کند. ندارد. و این حس که گوشت به اندازه کافی روی استخوان های این فیلم وجود ندارد، با هر صحنه ای که می گذرد، به طرز خلاقانه ای قوی تر و قوی تر می شود، تا زمانی که مشخص می شود که هیچ کس واقعاً حاضر نبود به آنچه این داستان واقعی در مورد ایمان، پذیرش و انعطاف می گوید بپردازد. . آن ها به اندازه ای مشغول استفاده از آرایش و لباس های شیک بودند که اذیت نمی شدند.
در سایت فیلم نماوا علاوه بر فیلم های خارجی،
چستین خود را به سراغ تامی فی باکر، همسر بدنام پادشاه تلوانجلیسم، جیم باکر (اندرو گارفیلد) می اندازد. در یک ساختار بیوگرافی نسبتاً سنتی، زندگی تامی فی از شیفتگی دوران کودکی او به مذهب تا خواستگاری او با جیم جوان می گذرد. فیلم تامی فی از شوالتر صریح و سرسخت است و جرأت می کند با مردانی که به شوهرش در مورد شغل رو به رشدش مشاوره می دهند، پشت میز بنشیند، که این امر باعث تحقیر محافظه کاری مانند جری فالول (وینسنت دونوفریو درخشان) می شود. شوالتر و چستین نقش تامی فی را در نقش یک روح پاک بازی می کنند، کسی که به تمام اهداف او ایمان داشت و توسط مردانی پست احاطه شده بود که به طور مداوم سعی می کردند درخشندگی درونی او را کمرنگ کنند.
اینکه آیا این درست است یا نه واقعاً یک مسئله نیست. من به خوبی جنبه مثبت تامی فی را می پذیرم، به ویژه با توجه به باورهای مترقی او در مورد پذیرش و همجنس گرایی - شوالتر مصاحبه معروف با استیو پیترز را بازسازی می کند که وجود ایدز را در زمانی که هیچ کس در حرفه تامی فی حاضر به انجام آن نبود، تشخیص داد. بنابراین، و قدرت عاطفی غیرقابل انکاری دارد. چستین او را به عنوان یک فشفشه دائماً در حال چرخش اسیر می کند، کسی که افرادی مانند جیم و جری می دانستند چگونه از آن برای رسیدن به یک پایگاه طرفداران مالی استفاده کنند، اما واقعاً نمی توانستند درک کنند. او پاک بود. وقتی چستین می گوید: <<من فقط می خواهم مردم را دوست داشته باشم>>، به وضوح آن را باور می کند.
امکان دانلود نیز در سایت فیلم نماوا قرار گرفته است.
با این حال، توانبخشی تصویر برای Tammy Faye Bakker تنها به شکل چشمگیری پیش می رود، و بهتر بود در یک فیلم غنی تر و جاه طلبانه تر ارائه شود. به چیزی مانند <<من، تونیا>> فکر کنید، فیلمی که یک شخصیت بسیار عمومی را نیز بازسازی می کند، اما این کار را با شوخ طبعی و اشتیاق انجام می دهد که در اینجا وجود ندارد. بسیاری از <<چشمان تامی فی>> برای روایت داستان خود به گریم و لباس ها تکیه می کند و مونتاژهای <<پرایم تامی فی>> را مانند یک حلقه برجسته در مراسم جایزه یک عمر دستاورد کنار هم می برند. همه اینها فاقد عمق یا هدف دراماتیک هستند، چیزی که با یک بازنمایی واقعاً نازک از بیکر تقویت می شود. گارفیلد بازیگر بسیار با استعدادی است، اما نویسنده آبه سیلویا هرگز به خود زحمت نمی دهد که زیر پوست بیکر قرار بگیرد. آیا او یک شارلاتان بود یا یک خالص؟ او به وضوح یک مرد ضعیف است، اما در اینجا به نوعی یک لوح خالی است، مردی مستقیم به اشتیاق Tammy Faye، و او به عنوان متعهد شناخته می شود.
درباره این سایت